In de geschiedenis van de filosofie worden de denkbeelden van de filosofen in de historische tijd beschouwd. Filosofen ondergaan immers de invloed van vroegere denkers, maar reageren evengoed op hun gedachten. Daarin zijn ze kinderen van hun tijd.
Volgens de oude opvatting ervan zou de geschiedenis van de filosofie in Griekenland zijn begonnen. Vervolgens zou de filosofie zich in een rechte lijn door de tijd heen richting Europa ontwikkelen. Wat India en China aan wijsgerige ideeën hadden voortgebracht zou slechts voorgeschiedenis zijn.
Nieuwe geschiedenis van de filosofie corrigeert dit eurocentrische vooroordeel. De filosofie ontstond op ten minste drie plaatsen in de wereld: India, China en Griekenland. Bovendien begaf het Griekse denken zich na de neergang van het westelijke Romeinse Rijk oostwaarts. Daarna vond het een volwaardige erfgenaam in het islamitische denken.
Jan Bor plaatst de geschiedenis van de westerse filosofie in het bredere verband van de Aziatische filosofie. De nadruk ligt evenwel op de eigen traditie. Deze mondt uit in een open dialoog met niet-westerse vormen van denken.